Pengalaman Di Hospital Serdang

Assalamualaikum semua..

Harap sihat lah ye semua readers.. lama sungguh tak update blog ni hah.. kepada yang masih menunggu update dari blog saya ni, thank you so much coz sanggup tunggu..

Al maklumlah, sejak bergelar new mom ni, susah sikit nak adapt with the title of 'Mommy'..
I nak share my experienced melahirkan my first baby dekat Hospital Serdang.

  12:00pm; Check in to Hospital Serdang

•          Doctor checks dah buka 3cm so kena tunggu sampai ada ward kosong. Hubby asks for First Class Single Bed, pun xde jugak. (time aku nak beranak ni la ada org nak beranak jugak)

   
   Â  2-5pm contraction is getting faster than before, every 3 mins je rasa.

•          Ya Allah sakit dia masa tu Allah je tahu. Husband bawak borak sebab nak divert mind ni, pun tak jalan.. haha, sebab mulut kita berkumat kamit mengucap, berselawat, berdoa.

   
   Â  5:30pm tu sampai keluar airmata tahan sakit.

•          Husband suruh kita pergi cakap kat nurse sebab dah sakit sangat, tapi I lengahkan.

  7:00pm

•          Nurse panggil ibu2 yang tunggu nak bersalin ni masuk dalam makan.. (ada 6 orang termasuk I yang tunggu kekosongan ward)

•          Wahaha, gather dengan ibu2 yang dah ada experienced ni lagi menakutkan dan mendebarkan! ada yang bagi semangat ada yang macam saja takutkan I yang baru nak bergelar ibu ni! Selesai makan je, sakit tu memang tak boleh nak tahan lagi dah, so I pun cakap kat nurse minta doctor check.

•          "Dah buka 5cm, bawak masuk labour room lah sekarang.." wah! aku yang kesakitan ni jadi bercampur baur perasaan! "Hah?! I ni nak bersalin dah ke?" Nurse tu answer "bukan yang tu awak nak ke dik? keluarkan baby cepat2?"

  8:00pm je, doctor pecahkan air ketuban/amniotic fluid.

•          Time ni berdebar jugak time nak pecahkan tu, siap boleh tanya lagi kat doctor tu, lepas pecahkan ni sakit contraction tu bertambah tak? Sambil tersenyum doctor tu jawab mmg sakit sabarlah, baca lah apa-apa yang patut. Pergh! selamba jawab mcm tu. After dorang pecahkan air dorang tinggalkan I sorang dalam bilik tu.

•          Zikir tak pernah henti dari mulut, better kita steady je kan daripada menjerit-jerit sakit, kang lagi teruk kena goda dengan syaitan. So, I keepl calm and pray je.

•          There's no words can describe how the pain was! No one could ever tell the real pain! You, yourself je yang tahu sakit tu macam mana. So I press emergency button, ask for nurse to come, I request kat nurse boleh tak panggilkan my husband masuk? Ahamdulillah boleh! Then I tell nurse dah sakit sangat ni.

  9:20pm Doctor masuk check

•          “7cm, good progression…”  Doctor bawak I borak dah tahu ke cara-cara nak bersalin? I answer no, and then she tells me how to do so… “Pastikan sekarang ni jangan teran lagi walaupun awak dah rasa nak teran, sebab nanti awak punya vagina akan bengkak… tunggu dah 10cm baru awak teran sepuas hati, tangan pegang buku lali kaki, dagu rapat ke dada, pernafasan kena control” I just angguk ye je la.. coz tak larat nak cakap lagi dah!

•          I ask nurse lama lagi ke nak buka 10cm ni? “Lama lagi dik perjalanan awak ni… subuh kot ni baru awak bersalin…” after dia bagi jawapan ni, dia terus keluar macam tu je…  lepas tu my Hubby pun masuk.

•          “Sayang… you’ll be fine. I’m here with you” wah! Touch giler bila fikirkan now, kalau fikirkan time nak labour tu, memang takde la terasa sweet ke apa ke kan.. memang clueless time tu! Honest!

  9:00pm

•          Doctor masuk, sebab dah kali kedua dah tekan emergency button. Time ni macam dah mamai2 dah sebab kesakitan dia sampai pitam kepala rasa! Apa yang I boleh dengar time tu doctor cakap, “Dah 9cm, panggil nurse to prepare… Encik tunggu sekejap diluar ya, nanti nak bersalin kami panggil.”

  10:00pm

•          Tak tahu pun bila My Hubby masuk, tapi I can hear his voice I can feel his warm palm rub my back… “Sayang, you can do this, we in this together… Baby tomey is coming so soon!” In between dengar pulak doctor cakap, “Puan kalau rasa nak teran, boleh teran dah…”

•          Wah! Time ni memang bertarung nyawa kaw2 nak lahirkan my baby tomey ni. “Push!!!” word yang everybody in the room said the same… My hubby pulak, “Sayang, you have to take a deep breath and… push…” Second push from me… Cheh! Counting! Again my hubby; “Sayang, relax… take a deeeeeppppp breathhhh… and… pushhhhhhh”

   
   Â  10:20pm

•          Nah, baby girl! Campak baby atas dada i! “Alhamdulillah…” itu saja mampu I lafaz after all… The best moment was that when my baby try to open her eyes, and look up to me! Subhanallah… Allah saja yang tahu perasaan I time tu…

Itulah perkongsian yang I nak share to all :)